The South Gambia adventure

Gisteren zijn we op een excursie geweest. We wisten wel al dat we met een jeepje zouden gaan, maar dat dit een heuse legertruck was wisten we niet!
De banden waren zo groot en dik, dat we een ladder nodig hadden om in de truck te komen!
We gingen met 8 andere Nederlanders, 1 gids, 1 chauffeur en 1 videoman. Hij filmde alles zodat we als we dat wilden een DVD konden bestellen ter aandenken.

Eerst naar het lokale marktje in Sukuta. Dit was vergelijkbaar met de Serrekunda markt, alleen wat kleiner. We zagen hoe pindakaas werd gemaakt met een klein molentje en verse producten.
Al gauw had Nathalie een klein jongetje aan haar hand. Hij pakte haar hand vast en liet deze niet meer los. Hij liep overal mee naar toe, zelfs tot aan de truck. Hier is er nog snel een foto gemaakt van Nathalie en het jongetje.

We vervolgden onze weg naar een schooltje. De wegen zijn onverhard, met putten erin en hier en daar een flink diepe plas water (6x6 meter). De truck reed overal over/door.
De takken kwamen zo nu en dan aan de zijkant langs met een vaart waardoor het duiken geblazen was. Nathalie moest haast bij Fer op schoot om zich veilig te stellen voor de takken. Aangekomen bij het schooltje bleek dat het vakantie was maar de leraar en kinderen waren wel aanwezig. De kinderen speelden bij het schooltje. In het klaslokaal vertelde de man dat ze met de lokale bewoners het schooltje bouwden in 2003. Ze hebben veel bast bij donaties en registreren alle in -en uitgaven. Zo doneerde ieder wat en schreef dit in het boekje op. Uiteindelijk moest Nathalie als penningmeester optreden en al het geld tellen en het totaal noteren met eronder haar handtekening.
Een vrouw had ballonnen mee die ze uit wilden delen, maar wat bleek... De kinderen vochten met elkaar om de ballonnen. De leerkracht liet ze opstellen in rijen en daar kregen ze allen een ballon. We hebben bij de leerkracht wat pennen en schriftjes gebracht. Dit werd erg gewaardeerd! De man bedankte ons meerdere malen.

Na een hobbelige rit kwamen we aan bij Uncle Joe. Uncle Joe is enkele maanden geleden overleden en is 98 jaar geworden. Hij maakt palmwijn en Zum Zum. Beide zijn lokale drankjes. Zum Zum, ook wel kill me quick genoemd, smaakt en ruikt naar spiritus aldus Ferdy. De palmwijn die ook niet al te best rook was wel lekker. Het komt rechtstreeks vanuit de boom. Het smaakt heel zoet en het alcoholpercentage is maar 0,5%.
Na het proeven mochten we rondkijken in en rondom het huis van Uncle Joe. De kamers waren klein en het rook er niet al te fris.
Eenmaal buiten liet een neefje het graf in de tuin zien waar de beste man begraven was.

Erna vertrokken we voor een lunch op paradise beach. Dit is het mooiste strand van Gambia en wordt ook wel Sanyang genoemd door de Gambianen.
Hier stond een buffet op ons te wachten met kip, ladyfish, rijst, friet, salades, etc.
Het was heerlijk!

Erna gingen we naar een museum waar dierenhuiden en skeletten tentoongesteld werden. Eenmaal buiten bezochten we een compound. Dit is een rond Afrikaans huisje.
Na de bezichtiging werd er Afrikaanse muziek gemaakt en werd er gedanst.

De truck reed vervolgens naar Tanji. Tanji is een vissersdorpje in Gambia. De kleurrijke boten komen hier allemaal aan. Gambianen lopen met grote tonnen en emmers op hun hoofden vol vis, met rondom hen allemaal kinderen die de op de vloer gevallen vis oprapen.
Dat ging ongelooflijk snel, we werden bijna om ver gelopen.
De vissen werden in diepvriezen gedaan vol ijs. Ieder had een eigen diepvries dus er stonden honderden diepvriezen bij elkaar met op iedere diepvries een slotje.
Op de vismarkt ongelooflijk veel stinkende vissen met ongelooflijk veel vliegen! Echt niet normaal, maar vooral erg onsmakelijk!

Voor nu zeggen wij proost en tot snel!
Liefs, Fer en Nath